Η αμυγδαλιά είναι ένα φυλλοβόλο δέντρο που αναπτύσσεται σε πολλά εδάφη. Προτιμά τα βαθιά, καλά στραγγιζόμενα και συχνά αρδευόμενα εδάφη. Η αμυγδαλιά είναι ένα είδος που προτιμά τα θερμά κλίματα, με λίγη υγρασία ενώ αντέχει τις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες. Ωστόσο οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (κάτω από -3ºC) μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στα άνθη, ανάλογα πάντα με την ευαισθησία της κάθε ποικιλίας. Επίσης και οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού προκαλούν σοβαρά προβλήματα περιορισμού στο γέμισμα της ψίχας. Τα συμπτώματα της συρρίκνωσης της ψίχας γίνονται πιο έντονα σε συνδυασμό με την περιορισμένη υγρασία του εδάφους. Ανάλογα με την ποικιλία καλλιεργείται σε πεδινές μέχρι και περιοχές με υψόμετρο 1000 μέτρα. Άρα το χαρακτηριστικότερο κλίμα της αμυγδαλιάς για την ανάπτυξη είναι ο μακρύς και ήπιος χειμώνας, χωρίς βροχές το καλοκαίρι αλλά με διαθεσιμότητα νερού.
Οι απαιτήσεις των εδαφών για αύξηση της παραγωγής και της απόδοσης
Η αμυγδαλιά καλλιεργείται σε εδάφη ελαφριά μέσης σύστασης, με καλό αερισμό και καλή αποστράγγιση. Παρουσιάζει προβλήματα στα αργιλώδη και βαριά εδάφη διότι ενώ αφομοιώνονται τα θρεπτικά στοιχεία, φτάνουν με δυσκολία στη ρίζα. Πριν από την εγκατάσταση ενός αμυγδαλεώνα πρέπει να γίνει μια εδαφολογική ανάλυση για την αξιολόγηση της χημικής σύστασης του. Επιπλέον σε περίπτωση εκρίζωσης παλαιού αμυγδαλεώνα και εγκατάστασης νέου πρέπει να γίνει αλλαγή υποκειμένου.
Λίπανση της αμυγδαλιάς
Πριν γίνει οποιαδήποτε επέμβαση με λιπάσματα, θα πρέπει ο παραγωγός να κάνει εδαφολογική ανάλυση σε κάποιο εργαστήριο. Ανάλογα με τα αποτελέσματα θα προχωρήσει στην απαιτούμενη ποσότητα των θρεπτικών στοιχείων με την προσθήκη λιπασμάτων.
Άζωτο
Το άζωτο είναι από τα βασικότερα θρεπτικά στοιχεία για την αμυγδαλιά. Ελέγχει την βλάστηση και την καρποφορία των δέντρων. Η αζωτούχος λίπανση δεν επιδρά αποτελεσματικά στα μη κλαδεμένα δέντρα. Για μεγαλύτερη αφομοίωση του αζώτου θα πρέπει να εφαρμοστεί κλάδεμα των δέντρων και εξάλειψη των ζιζανίων. Αν υπάρχει αρκετή ποσότητα φυλλώματος εφαρμόζεται το φθινόπωρο μετά τη συγκομιδή διαφυλλικός ψεκασμός με ουρία για την ενίσχυση της καρπόδεσης. Η αμυγδαλιά μετά το 4ο έτος όταν είναι στην παραγωγή, χρειάζεται μεγάλη ποσότητα αζώτου εξαιτίας της δημιουργίας φυλλώματος, της ανάπτυξης καρπών και της αποθήκευσης στη ρίζα και τα κλαδιά.
Φώσφορος
Ο φώσφορος είναι ένα σημαντικό στοιχείο διότι τυχόν έλλειψή του οδηγεί στην καρπόπτωση και ζημιές στην παραγωγή. Στα ασβεστούχα εδάφη δεσμεύεται και δεν φτάνει εύκολα βαθιά στη ρίζα. Στα συγκεκριμένα εδάφη η προσθήκη οργανικής ουσίας συμβάλλει στην καλύτερη πρόσληψη του φωσφόρου από τα δέντρα. Επίσης για την καλύτερη πρόσληψη του φωσφόρου βοηθά σημαντικά η τοποθέτηση ευδιάλυτων λιπασμάτων στο ποτιστικό σύστημα του αμυγδαλεώνα που γίνεται με σταγόνες. Η επαναλαμβανόμενη χορήγηση λιπάσματος στο έδαφος ή στο φύλλο ενισχύουν την πρόσληψη του φωσφόρου στην καλλιέργεια. Πάντως ετησίως η αμυγδαλιά έχει λιγότερες ανάγκες φωσφόρου σε σχέση με τις απαιτήσεις αζώτου και καλίου.
Κάλιο
Το κάλιο είναι από τα βασικότερα θρεπτικά στοιχεία για την καλλιέργεια διότι συμβάλλει στην αντοχή της από το ψύχος και την ξηρασία. Μετά από εδαφική ανάλυση και εφόσον τα αποτελέσματα δείξουν τροφοπενία καλίου, θα απαιτηθεί η χορήγηση σημαντικών ποσοτήτων καλίου πάντα βέβαια με μέτρο και όχι υπερλιπάνσεις του που ενδεχομένως θα οδηγήσουν σε τοξικότητες. Υπάρχουν τρείς μορφές λιπασμάτων καλίου:
- θειικό κάλιο
- θειικό καλιομαγνήσιο
- νιτρικό κάλιο
Το τελευταίο είδος λιπάσματος χρησιμοποιείται περισσότερο το καλοκαίρι, διότι το άζωτο και το κάλιο που περιέχει βοηθά σημαντικά την ψίχα.
Σε χρονιά καλής παραγωγής για ώριμες αμυγδαλιές απαιτούνται έως 1 κιλό άζωτο, 500 γραμμάρια φώσφορο και 1 κιλό κάλιο ανά δέντρο ετησίως, δηλαδή σε 30 δέντρα το στρέμμα και σε καλή παραγωγή απαιτούνται 30 κιλά άζωτο και 30 κιλά κάλιο στο στρέμμα το έτος. Οι ποσότητες αυτές εφαρμόζονται σε δόσεις.
Ψευδάργυρος
Ένα συχνό φαινόμενο που εμφανίζεται στην αμυγδαλιά είναι η έλλειψη ψευδαργύρου. Ο ψευδάργυρος επιδρά άμεσα στην καρπόδεση και στο μέγεθος των καρπών και κατά συνέπεια επηρεάζει την παραγωγή. Όταν εφαρμόζονται υπερβολικές λιπάνσεις φωσφορικών λιπασμάτων επηρεάζει αρνητικά τον ψευδάργυρο μειώνοντάς τον από τον καρπό. Τα συμπτώματα της έλλειψης ψευδαργύρου Zn είναι η μικροφυλλία με τα φύλλα να είναι στενά με μυτερά άκρα. Ο συνήθης τύπος λιπάσματος του Zn είναι ο θειικός ψευδάργυρος που μπορεί να εφαρμοστεί σε τρεις διαφορετικές περιόδους.
- Φθινόπωρο. Χορήγηση 13kg θειικού ψευδαργύρου σε ένα τόνο νερό, προκαλώντας πιθανότατα ζημιά στα φύλλα.
- Χειμώνα. Προσθήκη 15kg θειικού ψευδαργύρου σε ένα τόνο νερό.
- Άνοιξη. Προσθήκη 5kg θειικού ψευδαργύρου σε ένα τόνο νερό.
Βόριο
Η κρισιμότερη περίοδος του B στα δέντρα είναι όταν κυκλοφορούν οι χυμοί μέχρι 3 εβδομάδες μετά την άνθιση. Η έλλειψη του Β επηρεάζει τους καρπούς, συμβάλλει αρνητικά στην καρπόδεση και μειώνει την παραγωγή . Τα κυριότερα προβλήματα έλλειψης βορίου εμφανίζονται σε εδάφη ελαφριάς μηχανικής σύστασης, όξινα και χαμηλής περιεκτικότητας σε οργανική ουσία. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με την εφαρμογή σκευασμάτων βορίου στο έδαφος και στα φύλλα. Η χορήγηση βορίου στο έδαφος γίνεται νωρίς το φθινόπωρο με την προσθήκη 150 γραμμαρίων ανά δέντρο. Αυτό βοηθά σε μικρή αύξηση της ποσότητας στα φύλλα. Ο ψεκασμός με B στα φύλλα γίνεται το φθινόπωρο μετά τη συγκομιδή.